In 1997 ben ik afgestuurd aan de Avans Hogeschool te Breda. Direct na mijn diploma ben ik gaan werken in Oostenrijk om de bekende vlieguren te maken. Na een jaar ben ik in mijn geboortedorp Etten-Leur gaan werken.
Vanwege mijn passie voor de tennissport ben ik in 1998 meteen gestart met de post-HBO opleiding sportfysiotherapie en een paar jaar later heb ik dit aangevuld met de post-HBO opleiding arbeidsfysiotherapie. Na een aantal jaren werkzaam te zijn in de fysiotherapie, wilde ik mezelf wat breder ontwikkelen. Ik koos voor een functie in de farmaceutische industrie. Mijn passie bleek toch in de fysiotherapie te liggen en na een aantal jaren werkervaring bij Novartis, ging ik toch terug naar de particuliere praktijk. Na een opleiding post-HBO zorgmanagement voelde ik dat het tijd werd voor een stap naar een eigen praktijk.
Deze stap werd in 2011 werkelijkheid. Ik startte alleen en heb ik een klein bedrijf groot gemaakt. Helaas veranderde mijn leven in januari 2016. Toen kreeg ik de diagnose P.V.N.S ofwel reuzenceltumor. Een goedaardige woekertumor in mijn knie die bij slecht 2 op de miljoen mensen wordt geconstateerd. Van een bruisende ondernemer veranderde ik in een invalide vrouw zonder toekomst. Geen arts kon mij vertellen wat de lichamelijke mogelijkheden op lange termijn waren. Behalve het tumorweefsel verwijderen, zijn er nog geen andere behandelmethoden om de groei van het tumorweefsel tegen te gaan. Tijdens een pittige operatie in 2017 bleek dat het onmogelijk was om al het weefsel te verwijderen, dus zou het weer terugkomen. Hoe lang dit duurt…..geen idee.
In 2018 kwam ik in het bekende zwarte gat. Ik kon nauwelijks een fysieke inspanning leveren. Wandelen, fietsen, sporten, uitgaan, het was allemaal of onmogelijk of te veel prikkels. Ik kan zeggen dat ik heel diep heb gezeten. Uiteindelijk heb ik de kracht gevonden om mezelf de bekende schop onder mijn kont te geven en ben ik in 2019 weer gestart als fysiotherapeut. Wonder boven wonder bleek ik mijn werkzaamheden weer te kunnen hervatten en uiteindelijk ben ik weer fulltime aan de slag gegaan.
Eind goed, al goed…zou je denken. Helaas heeft mijn huwelijk deze periode niet overleefd, heb ik afscheid moeten nemen van mijn bedrijf en de tumor is langzaam aan het groeien, dus hoe lang ik nog op de been zal zijn, is nog steeds onbekend. Toch heb ik de keuze gemaakt om opnieuw te gaan starten met mijn eigen praktijk.
Al mijn levenslessen neem ik mee en ook ik ga Bewuster Leven. Meer genieten met een betere work-life balans